ആകാശം കാണിക്കാതൊരു കവിതയൊളിപ്പിക്കും പോലെ

ഒട്ടും തുളുമ്പിപ്പോകാതെ ഒരു പുഴയെ ഉള്ളില്‍
കൊണ്ടുനടക്കുന്നത്
അത്രയെളുപ്പമുള്ള കാര്യമൊന്നുമല്ല
ഒഴുകാന്‍ വഴി കൊടുത്തേ മതിയാകൂ,
ഞരമ്പുകളിലൂടെയൊക്കെ
ചുഴികള്‍ കൊണ്ട് പതറിച്ചു കളയും,
ഹൃദയത്തോടടുക്കും തോറും
ആരെങ്കിലും പെറുക്കിയെറിയുന്നൊരു വാക്കു
മതി, കണ്‍പീലിയോളമെത്തും ഓളങ്ങള്‍
ആഴമെത്രയെന്ന് കണക്കുകൂട്ടാനേയൊക്കില്ല,
അടിവയറോളം തണുപ്പറിയാം
ഏറ്റവും ഇറക്കവും മുറതെറ്റാതെയുണ്ട്,
മുഖമന്നേരം തെളിഞ്ഞുതന്നെ കാണുമോയെന്ന് പറയാനൊക്കില്ല
കാറ്റെന്നോ മഴയെന്നോ മറ്റോ കേട്ടാല്‍ മതി,
തൊലിപ്പുറമെ വന്നു തട്ടും
കാഴ്ചക്കാരെക്കൊണ്ടു പറയിക്കാന്‍
കണ്ണുപൊത്തിക്കളിക്കാനാണ് ഏറെയിഷ്ടം
മുടിത്തുമ്പോളമൂര്‍ന്നിറങ്ങും
അമ്പതെണ്ണുമ്പോഴേക്ക്
ഒരു ചുംബനനേരം പോലും
തനിച്ചുവിടില്ല, പെരുവിരല്‍ തുമ്പിലേക്കൊഴുകും
അണപൊട്ടിയതുപോലെ
നട്ടുച്ചക്കോ നിലാവത്തോ
അടങ്ങിക്കിടക്കുന്നതു കണക്കാക്കണ്ട
മുങ്ങാംകുഴിയിടാമെന്ന് മനസ്സില്‍ പോലും
കരുതേണ്ട
എപ്പോഴാണ് ആടിക്കുഴഞ്ഞൊഴുക്കു
കൂട്ടുന്നതെന്ന്,
വലിച്ചുതാഴ്ത്തി കരുത്തുകാട്ടുന്നതെന്ന്
കാത്തുകാത്തിരുന്നിട്ടും ഞാന്‍ പോലും
കണ്ടിട്ടില്ല
ചിലപ്പോഴൊക്കെ പൊട്ടിയമരുന്ന
ചില കുമിളകളല്ലാതെ

*****

• Tags
• #കവിത - ആകാശം കാണിക്കാതൊരു കവിതയൊളിപ്പിക്കും പോലെ...
• # ചിത്തിര കുസുമന്‍