ഇന്നു നമുക്കു വലിയ വീടുകളുണ്ട്; പക്ഷേ കുടുംബം ചെറുതാണ്.
കൂടുതല്‍ സൗകര്യങ്ങളുണ്ട്; പക്ഷേ സമയം കമ്മിയാണ്.
പ്രാഗത്ഭ്യം നേടിയ അനേകരുണ്ട്; അതുപോലെ പ്രശ്നങ്ങളും അനേകം.
മരുന്നുകള്‍ എത്രയെണ്ണമാണ്; പക്ഷേ ആരോഗ്യം നന്നേ കുറവ്.
ജീവസന്ധാരണത്തിനു വക നേടാന്‍ നാം പഠിക്കുന്നു; ജീവിക്കാനാകട്ടെയൊട്ടു പഠിക്കുന്നുമില്ല.
ജീവിച്ചിരിക്കുന്ന വര്‍ഷങ്ങളുടെ എണ്ണം നാം കൂട്ടി; എന്നാല്‍ ജീവിതത്തിന് ഓജസ്സു കൂടുന്നില്ല.
വീഥികള്‍ക്കു വീതിയേറിയിട്ടുണ്ട്; എന്നാല്‍ കാഴ്ചപ്പാടുകള്‍ ഇടുങ്ങിപ്പോയിരിക്കുന്നു.
ഒരുപാടു നാം ചെലവിടുന്നു; എന്നാല്‍ അധികമൊ ന്നും നാം സ്വന്തമാക്കുന്നില്ല.
ഏറെ സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങിക്കൂട്ടുന്നു; എന്നാല്‍ അവ ആസ്വദിക്കാന്‍ നമുക്കാകുന്നില്ല.
ചന്ദ്രനിലേക്കും തിരിച്ചും നാം യാത്ര നടത്തുന്നു; എന്നാല്‍ റോഡിനപ്പുറത്തുള്ളവരുടെ അടുത്തേക്കുപോകാന്‍ എന്തൊരു പാട്!
ബഹിരാകാശം നാം കീഴ്പ്പെടുത്തിക്കഴിഞ്ഞു; എന്നാല്‍ നമ്മുടെ ഉള്ളിലെ ആകാശമോ?
ആറ്റംവരെ നാം പൊട്ടിച്ചു നോക്കി; പക്ഷേ നമ്മുടെ മുന്‍വിധികള്‍ അങ്ങനെതന്നെ തുടരുന്നു.
ഒരു പാടു നാം എഴുതി കൂട്ടുന്നു; വായിക്കുന്നതോ കുറച്ചും.
ഒരുപാടു നേരം നാം ചര്‍ച്ചചെയ്യുന്നു; പ്രവൃത്തിപഥത്തിലെത്തിക്കുന്നതോ വളരെ കുറച്ചും.
ധൃതി കൂട്ടാന്‍ നമുക്കറിയാം; എന്നാല്‍ കാത്തിരിക്കാനാവുന്നില്ല.
ശബളസ്കെയില്‍ ഉയരുന്നുണ്ട്; പക്ഷേ ധാര്‍മ്മികബോധം താഴുകയാണ്.
കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ശൃംഖല വഴി ഒരുപാട് അറിവുകള്‍ നേടന്നുണ്ട്; പക്ഷേ സംഭാഷണം നടക്കുന്നില്ല.
സാധനങ്ങള്‍ ഒരുപാട്; ഗുണനിലവാരം വളരെ കുറവ്.
കൂടുതല്‍ വിശ്രമസമയം; പക്ഷേ കുറച്ചുമാത്രം സന്തോഷം.
അനേകതരം ഭക്ഷണം; എന്നാല്‍ പോഷകാംശം ശുഷ്കം.
കൂടുതല്‍ വരുമാനം; ഒപ്പം കൂടുതല്‍ വിവാഹമോചനവും.
വളരെ ആകര്‍ഷകമായ വീടുകളുണ്ട് നമുക്ക്; കൂട്ടത്തില്‍ ശിഥിലമായ കുടുംബങ്ങളുമേറെ.

• Tags
• #മറ്റുലേഖനങ്ങൾ - ജീവിതമെന്ന പ്രഹേളിക
• # ജീവൻ