ആത്മനിഴല്‍

കവിത

ആത്മനിഴല്‍

നീ സ്നേഹിച്ച, താലോലിച്ച, പരിപാലിച്ച ആരെല്ലാം

നെഞ്ചകങ്ങളില്‍നിന്നും പറിച്ചെറിഞ്ഞാലും;

നീ ഒറ്റയാകുന്നില്ല...

പറിച്ചെറിയാത്ത,

അണച്ചമര്‍ത്തുന്ന ഒരു നെഞ്ചകം

നിനക്കായ് തുടിക്കുന്നു... അമ്മ.

നിന്‍റെ നെഞ്ചകത്തിന്‍റെ താളം ആദ്യമറിഞ്ഞതും

ആ നെഞ്ചകംതന്നെ...

ആ മിടിപ്പിന്‍റെ താളമാണ് നീ ആദ്യം കേട്ട സംഗീതം.

ഇന്നും ആ മിഴിക്കുമ്പിളിനുള്ളില്‍

ഒരു നിറവായ് നീ തുടിക്കുന്നു.

ആദ്യം കൂട്ടുകൂടിയതും പിണങ്ങിയതും

പിന്നെ നീ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് എങ്ങലടിച്ചു

ചേര്‍ന്നുനിന്നതും ആ വാത്സല്യച്ചൂടിനോടാണ്.

നിന്‍റെ നോവാറ്റുന്നതിനും

ശാഠ്യമകറ്റുന്നതിനുമായി

എത്രയോ ഇരവിന്‍റെ സുഖസുഷുപ്തിയും

പകലിന്‍റെ കൗതുകങ്ങളും

അവള്‍ അറിയാതെപോയി...

ജീവന്‍റെ സുഗന്ധമവള്‍

എത്ര പൊള്ളിയാലും

എത്ര വേനലിലും

നിനക്കായ് ഒരു ചില്ല

വാടാതെ, ഇലകൊഴിയാതെ

നീട്ടിനില്‍ക്കും... തണലായ്...

ആ ചില്ല വിട്ടോടിയെങ്കില്‍

വീണ്ടുമതില്‍ ചേക്കേറുക;

വാതില്‍ച്ചാരാതെ

കാത്തിരിക്കുന്നു

നിനക്കായ്...

പ്രാണന്‍റെ ചെപ്പുടയുമ്പോഴും

ഉടഞ്ഞ പ്രാണന്‍റെ കണങ്ങള്‍

ഒപ്പിത്തടുത്തെടുത്ത്

നിന്‍മുഖം ഹൃദയത്തിലാഴ്ത്തി

നിന്‍ പിന്നിലൊരു ആത്മനിഴലായ്

മറുപിറവിയെടുക്കുമവള്‍...

മുമ്പുള്ള രചന

സമാധാനത്തിന്‍ ചിറകൊച്ചകള്‍

എ. കെ. അനില്‍കുമാര്‍

അടുത്ത രചന

വിശുദ്ധ കുരിശ്

ജയന്‍ കെ. ഭരണങ്ങാനം